Hep buralarda olmak isteyen ama bir türlü hayat koşuşturmasından fırsat bulamayan ben; ofise çok bunaldığım,çığlık atarak uzaklaşasım geldiği şu anda kendimi burada buldum.
Hayatımdaki her şey o kadar hızlı gelişiyor ki iyisine de kötüsüne de ayak uyduramıyorum.Sürekli bi duygu karmaşası içinde ne idüğü belirsiz ruh halleri içinde geçiyor günler.Boşa gidiyormuş gibi geliyor hatta...
Ne yapmalı diye düşünüyor,hayaller kuruyor sonra o hayalleri unutuyorum.Böyle bir insan değildim ben.Ne ara böyle oldum bilmiyorum.
İş görüşmelerinde çok sorulan "5 yıl sonra kendinizi nerede görüyorsunuz?" sorusunun cevabını bulamıyorum mesela.Mesleğine tutkuyla bağlı olan ben,"iş hayatı" denilen şey yüzünden nefret etme derecesine geldim.Sorunum çalışmak -çok çalışmak- değil aslında.İnsanlarla uğraşmak boğuyor beni.Her neyse...
İçimdeki hayalperest ve kararlı ruhun bir an önce geri dönmesini diliyorum sadece.
Gerisi teferruat.
