ve saat 9'u 5 geçer...

Kasım soğuk... Ata düşünceli, beyaz elleri iki yanda, tavanda gözleri... masmavi... Gece uzadıkça uzar, savaşır gündüzle. Zaman ilk kez utanır geçmekten, şehir aşkını kaybetti kaybedecek.. Yanı başında kazanılmış bir Çanakkale, Edirne.. Ötesinde İzmir, koskoca Ege.. Sular titrer.. Marmara ağlamalı, Ege, Akdeniz, tüm yurt ağlamaklı.. Saat 9'u 5 geçer.. Susar tüm dünya.. Ata mutludur. Yüzünde inceden bir gülücük.. Gençlere emanettir.. 

İşte O gülücüğün adı Cumhuriyettir.

"Hatice DEMİR"

Durum Bildirimi

Okulu astığım,evimin en sevdiğim koltuğunda ayaklarımı uzatıp keyfime baktığım bir gün bugün.Mevsim değişikliğinin bilumum olumsuzluklarından etkilenen bir insanım ne yazık ki.Uykudan uyanamadığım,sürekli yorgun hissettiğim,her gece ben hasta olacağım diye etrafımdakilere sızlandığım bir dönemden geçiyorum.Tüm bunların üstüne hayatımdaki yeni gelişmeler,beraberinde gelen koşturmaca,sürekli planlı yaşamaya çalışma halleri...Trabzon'a ilk geldiğim haftadan durum budur :) Ama her şeye rağmen hayat çok güzel değil mi?